In Zwitserland is eenzaamheid verboden. Ja, niet van mensen, maar van cavia's. Ik lees het hier. Je mag niet een enkele cavia houden. Minimaal twee.
Eerlijk gezegd is er wel iets te zeggen voor zo'n verbod. Sociaal isolement staat voor groepsdieren min of meer gelijk aan marteling. Maar veel mensen staan daar niet bij stil. Als de kinderen een cavia (of een konijn) willen, dan zou je net zo goed meteen twee kunnen nemen. Dan helpt het als je weet dat zo'n geïsoleerd beestje vreselijk last krijgt van eenzaamheid en van de stress die daarmee gepaard gaat. Of je moet al uit je zelf je empathische vermogens gebruiken om je in zo'n beestje in te leven, maar niet iedereen doet dat. Of vindt dat "soft".
In Zwitserland heeft dat verbod geleid tot een soort partnerbemiddeling voor cavia's, ik verzin het niet. Stel dat je twee cavia's hebt gekocht en een daarvan sterft en je wilt er niet een bij kopen. Tja, de kinderen worden ouder en zo zou je steeds maar met die beestjes blijven zitten, want ze sterven meestal niet gelijk. Je kunt er dan bij dat bemiddelingsbureau eentje huren.
Ik vind het prachtig! En het wijst op het verschijnsel dat een verbod, ook als je het niet zo goed handhaaft, gunstige effecten kan hebben. Het attendeert op de negatieve effecten van een gedrag. En het geeft het signaal dat die effecten serieus genoeg zijn om een verbod uit te vaardigen. Publieksvoorlichting is niet altijd genoeg. Denk aan het rookverbod. Je kunt op een pakje sigaretten laten zetten dat roken dodelijk is, maar het effect daarvan is gering als je sigaretten gewoon kunt kopen. Als roken echt zo slecht zou zijn, dan zouden ze het wel verbieden, kunnen mensen dan gaan denken. En door dat verbod op eenzame cavia's ontstaat er een gat in de markt voor zo'n partnerbemiddelingsbureau. (Zie ook mijn artikel "Wanneer verbieden?" in Openbaar Bestuur van december 2009. Niet op internet, helaas.)
Ik had er nog twee andere gedachten bij.
De eerste is dat ik me afvroeg of ze in Zwitserland een Partij voor de Dieren hebben. En of onze Partij voor de Dieren, waar ik overigens geen sympathisant van ben, niet voor zo'n verbod moet pleiten.
De tweede gedachte is de vraag of er niet een soort verbod moet komen op eenzaamheid van mensen. Publieksvoorlichting, zoals de campagne van de Week Tegen de Eenzaamheid die 22 september begint, heeft misschien maar weinig effect. Daar denk ik een andere keer verder over na....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten