donderdag 31 maart 2016

Update over rampzalig eurocrisisbeleid - En over hoe Draghi er nog het beste van probeert te maken

Een korte update over het rampzalige bezuinigingsbeleid als antwoord op de eurocrisis. Mijn vorige bericht over de eurocrisis en het bezuinigingsbeleid dateert al weer van ruim een maand geleden: Over de intellectuele valkuil van de neo-klassieke economie en de sekte die daaruit is voortgekomen.

Het falen van dat beleid zou nu in de media voortdurend de voorpagina's moeten halen. Maar de media doen hun werk niet. Niet in Nederland. (En niet in Engeland. Zie vandaag weer Simon Wren-Lewis daarover: When the media is biased against the facts.).

Vandaag geeft Thomas Fazi een fraai overzicht van alle aanwijzingen voor het falen van het Europese bezuinigingsbeleid. Zie How Austerity Has Crippled The European Economy – In Numbers. Falen op alle criteria die je maar kunt bedenken: economische groei, inflatie, werkloosheid, armoede, ongelijkheid, schulden en interne divergentie. Zie over Thomas Fazi eerder dit bericht.

Door dat falende beleid van de overheden ligt
er nu veel op het bord van de Europese Centrale Bank. En het lijkt er op dat ECB-voorzitter Draghi de enige is van de Europese financieel-economische machthebbers die inzicht heeft in wat er aan de hand is. De ECB doet al datgene wat nog mogelijk is om de economie aan de praat te krijgen en erger te voorkomen. En laat dat voortdurend gepaard gaan met oproepen aan overheden om de economie te stimuleren.

Maar kortzichtige en ongeïnformeerde politici buitelen nu over elkaar heen in hun kritiek op de ECB. Bas Jacobs gaat vandaag op die kritiek in: Monetaire paniek. Het is terecht dat de ECB de economie wil stimuleren. Dat moet ze ook doen om haar opdracht, een inflatie van tegen de 2 procent, uit te voeren. Als overheden zouden stimuleren, was dat niet nodig.

Helpt het? Bij lange na niet genoeg. Maar dat ligt er aan dat het Verdrag van Maastricht beleid verbiedt dat wel zou werken. Zoals door aan te kondigen de kwantitatieve verruiming (QE) niet terug te draaien. Zodat de verwachtingen gecreëerd worden dat de toekomstige inflatie ook langdurig hoger dan 2 procent kan worden.

In feite zou dat neer komen op "helikoptergeld". En daar zou het uiteindelijk wel eens op uit kunnen draaien.

En dat alles om er ondanks de fouten van het macro-economisch beleid toch nog het beste van te maken.

Geen opmerkingen: