Bas Jacobs: De vraag moet zo krachtig worden gestimuleerd dat overbesteding en inflatie ontstaat

De Balie organiseert op 20 september het Prinsjesdaggesprek: De balans van het land. Economen bespreken de Miljoenennota en het economisch beleid van de regering. Naast Bas Jacobs, zijn dat Bas ter Weel, Arnoud Boot en Sandra Philippen.

Na de berichten op dit blog:

• Voorpaginanieuws: schade bezuinigingsbeleid 20-30 miljard euro per jaar, 200.000 tot 300.000 banen
• Het economisch herstel is maar miezerig. Waardoor?
• Het nieuwe regeerakkoord is al in de maak, bij het CPB - Opties voor het begrotingsbeleid

zijn we natuurlijk vooral nieuwsgierig naar de bijdrage van Bas Jacobs, hoogleraar Economie en Openbare Financiën aan de Erasmus Universiteit.

Welnu, die valt nu al te lezen in het artikel Langdurige stagnatie? Je gaat het pas zien als je het door hebt, dat vandaag in ESB is verschenen (registratie vereist). Voor de niet-economen onder ons hier de twee inleidende zinnen en de conclusie:

Alle beschikbare data wijzen op grote permanente schade van de Grote Recessie en een aanzienlijk risico op langdurige stagnatie. Macro-economisch beleid moet dat voorkomen door de geaggregeerde vraag voldoende te stimuleren, zowel monetair, budgettair als fiscaal.

CONCLUSIES 

Een visie op macro-economische politiek ontbreekt volledig in Nederland. Alle beschikbare data wijzen op fragiel economisch herstel, sterke hysterese-effecten en een aanzienlijk risico op langdurige stagnatie. Beleid uitsluitend gericht op structurele hervormingen en budgettaire orthodoxie is de vijand van het goede. Zo kostte het begrotingsbeleid van de kabinetten-Rutte I en II een derde van de gemiste bbp-groei sinds 2008 (zes procent bbp) bij conservatieve schattingen van de begrotingsmultiplier (Jacobs, 2015b). Te geringe vraagstimulansen zorgen slechts voor kortstondige oplevingen; zolang onderbesteding aanhoudt, zal de economie na verloop van tijd weer terugvallen in stagnatie en desinflatie. De vraag moet daarom zo krachtig worden gestimuleerd dat overbesteding en inflatie ontstaat. Alleen dan kan de economie aan de nul-ondergrens op de rente ontsnappen, wordt langdurige stagnatie vermeden en kan onnodige structurele schade aan de economie worden voorkomen.

Dat zijn conclusies uit een macro-economische analyse op grond van de reguliere economische handboeken.

Maar de Nederlandse politici hebben in hun "wijsheid" ooit besloten dat die handboeken wel uit het raam gegooid konden worden. Hoog tijd om daar buiten weer op zoek te gaan.

Update. Ondertussen is er ook het ING-rapport Snoeien om te groeien? dat in dezelfde richting wijst. Lees ook de reactie van Bas Jacobs daarop: ING heeft gelijk: overheidsbeleid in de periode 2011-2017 kostte volgens het CPB ongeveer 365.000 banen